Η πολύ έντονη ηλιακή δραστηριότητα που παρατηρήθηκε κατά τις ημέρες 1-3 Σεπτεμβρίου 1859 είχε ως αποτέλεσμα μία σειρά από φαινόμενα που αποτελούν σήμερα ορόσημο στην ιστορία του Διαστημικού Καιρού. Ο ερασιτέχνης αστρονόμος RichardCarrington (προς τιμήν του ονομάστηκε: γεγονός Carrington) περιέγραψε λεπτομερώς την αύξηση του αριθμού των ηλιακών κηλίδων καθώς και ένα σχήμα των κηλίδων αυτών όπως φαίνονται στον ηλιακό δίσκο την 1η Σεπτεμβρίου 1859. Λίγο πριν το μεσημέρι της 1ης Σεπτεμβρίου 1859 παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ίσως ηλιακή έκλαμψη της σύγχρονης ιστορίας. Ήταν τόσο έντονη που υπάρχουν μαρτυρίες ότι μπορούσε να παρατηρηθεί ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού. Μερικές ώρες αργότερα η CME που εκτοξεύθηκε από τον ήλιο έφτασε στην Γη και προκάλεσε μία πολύ ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα. Υπήρξαν αναφορές ότι πολικό σέλας εμφανίστηκε σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη ακόμη και στον Ισημερινό (Κούβα, Χαβάη). Η επικοινωνία μέσω τηλέγραφου ήταν αδύνατη. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η ηλιακή έκλαμψη ήταν τόσο έντονη που σήμερα θα ήταν κατηγορίας τουλάχιστον Χ45, τονίζοντας ότι μέχρι στιγμής τα πρωτεία κατέχει η ηλιακή έκλαμψη της 4 Νοεμβρίου 2004 κατηγορίας Χ28! Οι NewYorkTimes ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι “το πολικό σέλας ήταν τόσο φωτεινό το βράδυ της 1ης προς 2ας Σεπτεμβρίου 1859 ώστε να μπορεί κάποιος στη 1 το βράδυ να διαβάζει την εφημερίδα του μόνο με το φως από το Σέλας”. Ανέφερε επίσης τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε όλες τις πολιτείες σχετικά με την επικοινωνία μέσω τηλεγράφου. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι η ανθρωπότητα έφτασε πολύ κοντά το 2012 στο να βιώσει ένα γεγονός αυτού του βεληνεκούς, κάτι το οποίο ευτυχώς αποφύγαμε, αφού συνέβη μία ισχυρότατη ηλιακή έκλαμψη (κατά πολλούς ερευνητές ίδιας κατηγορίας με το γεγονός Carrington), αλλά ο προσανατολισμός της ήταν τέτοιος που κινήθηκε σε κατεύθυνση μακριά από την Γη. Αν ένα τέτοιο γεγονός συμβεί σήμερα το εκτιμώμενο κόστος από τις ζημιές που θα προκληθούν κυμαίνεται μεταξύ 0,5 έως 2,5 τρις. δολάρια με αρκετές περιοχές του πλανήτη να μένουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για ημέρες ή ακόμη και εβδομάδες!
Μία σειρά ηλιακών καταιγίδων τον Αύγουστο του 1972, προκάλεσε εκτεταμένες διαταραχές στα δίκτυα ηλεκτρισμού και επικοινωνίας σε ένα μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής, προβλήματα σε δορυφόρους, αλλά και την τυχαία έκρηξη πολλών αμερικάνικων ναυτικών ναρκών κοντά στο Haiphong του Βορείου Βιετνάμ. Αξίζει να σημειωθεί πως η καταιγίδα αυτή έλαβε χώρα ανάμεσα στις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές Apollo 16 και Apollo 17. Η έκθεση των αστροναυτών σε ένα τέτοιο επίπεδο ακτινοβολίας θα μπορούσε να αποβεί μοιραία εντός ολίγων ωρών (περίπου 10 ώρες)
Στις 9 Μαρτίου 1989 παρατηρήθηκε μία CME στον ήλιο η οποία έφτασε στην Γη στις 13 Μαρτίου στις 02:44 EST. Προκάλεσε μία από τις ισχυρότερες γεωμαγνητικές καταιγίδες που έχουν παρατηρηθεί ποτέ, κατηγορίας G5 με τον δείκτη Dst να βυθίζεται στα -589 nT και οι δείκτες Kp και Ap να παίρνουν τις μέγιστες δυνατές τιμές τους 9 και 400 nT αντίστοιχα. Αναπτύχθηκαν επαγωγικά ρεύματα (GICs) κατά μήκος του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας καταστρέφοντας ή θέτωντας εκτός λειτουργίας 7 μετασχηματιστές. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το δίκτυο μεταφοράς ενέργειας JamesBay, από τα μεγαλύτερα στην Βόρεια Αμερική, κατέρρευσε σε μόλις 90 δευτερόλεπτα περίπου βυθίζοντας στο σκοτάδι μία τεράστια περιοχή στο Quebec του Καναδά. Η ολοκληρωτική διακοπή ρεύματος ξεπέρασε τις 9 ώρες. Μετά από τις 9 ώρες επανήλθε περίπου το 83% της ηλεκτροδότησης με 1.000.000 καταναλωτές να παραμένουν χωρίς ρεύμα. Το κόστος των ζημιών ξεπέρασε το αστρονομικό ποσό των 6 δισ. δολαρίων. Μετά το γεγονός ελήφθησαν μέτρα προστασίας από παρόμοια γεγονότα ύψους 1.2 δισ. δολαρίων.
Μία σειρά εκλάμψεων και στεμματικών εκτινάξεων μάζας προκάλεσε ένα πλήθος γεωμαγνητικών καταιγίδων του Οκτώβριο του 2003. Προκλήθηκαν βλάβες και διακοπές στα συστήματα επικοινωνίας υψηλών συχνοτήτων (HF), στα συστήματα παροχής ενέργειας και στα δορυφορικά συστήματα. Συνολικά 47 δορυφόροι χρειάστηκε να διακόψουν τη λειτουργία τους για μερικές ώρες έως μερικές ημέρες.
Στις 20 Νοεμβρίου 2003 έλαβε χώρα μία ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα που οδήγησε σε αύξηση της έντασης της κοσμικής ακτινοβολίας έως 8%. Περισσότερο επηρεάστηκαν περιοχές με κατώφλια μαγνητικής δυσκαμψίας 7 - 8 GV, γεγονός που οδήγησε στην εμφάνιση σέλαος κόκκινου χρώματος στην Αθήνα.
Η μεγαλύτερη έκρηξη ραδιοκυμάτων που έχει καταγραφεί ποτέ, συνέβη το 2006, σε μία περίοδο ήρεμης ηλιακής δραστηριότητας. Επηρεάστηκε σημαντικά η λειτουργία των GPS, με την πλοήγηση να μην είναι διαθέσιμη έως και 30 λεπτά σε ορισμένες περιπτώσεις. Αναφέρθηκαν διάφορα προβλήματα στην πλοήγηση από αεροσκάφη.
Πρόκειται για την πρώτη και μεγαλύτερη υπερ-καταιγίδα του 24ου Ηλιακού Κύκλου, η οποία προκάλεσε ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό σέλας, ορατό ακόμα και σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη (Ουαλία, Γερμανία, Ολλανδία, Κολοράντο).
